viernes, 11 de mayo de 2012

Recapitular





En grandes rasgos o no tanto.


Época de cambios, de finales, de inicios, de medios. De emociónintrigadolordebarriga.


Me está costando aterrizar de un fin de semana apoteósico, empapado en emociones fuertes. Hiroshima mon amour hizo aforo completo el domingo, casi podía sentirse la respiración del público desde el escenario, tanto que ponía los pelos de punta. Cuatrocientos ojos pendientes de mis palabras, cuatrocientos oídos escuchando mis movimientos. Cuatrocientas manos cuyos aplausos colmaban mis cinco sentidos. Creedme, eso da una resaca inexplicable.






Una de esas resacas que solo se curan mediante otra dosis. Dosis de "happy wednesday" teatral en un terrado, prepase nocturno a cielo descubierto a la luz de la luna. Todo muy bohemio, casi demasiado romántico incluso para mí... ¿he dicho demasiado romántico para mí? ¡Bah! Eso no existe...


Y, siempre que llega un final, aparece un principio. Esto siempre ha sido así ¿no? A vistas del final de la temporada de teatro, con la que empieza a brotar ese sentimiento tan agridulce que es el "echar de menos", parece que mi vida da un giro de 180º, siempre tengo algo con lo que mantener mi mente entretenida, y hoy he encontrado una nueva madriguera donde plantar mi pequeño caos. En breves empezará periodo de mudanza, cajas, ropa, libros y cosas varias que rellenan mi vida. Nos vamos a convertir esas nuevas cuatro paredes en mi sitio. Eso es lo que nos gusta. Pronto la brújula se orientará desde su nuevo emplazamiento. 


Me convierto en nómada recolector :)



5 comentarios:

  1. Bua... si, el cap de setmana va ser increïble!!! No podem tornar a ser dissabte al matí? Repetir l'estrena, la festa posterior, repetir l'assolir l'aforament màxim {bé, això potser si que ho farem ;)}, el gran èxit de diumenge, la super-mega festa retropetarda de diumenge... Aix... paro perquè sinó m'agafarà alguna cosa!

    El final de la temporada de teatre sempre és una barreja de mil emocions... L'alegria de per fi poder mostrar la feina feta al públic, i que a aquest li agradi; però alhora la tristesa de saber que en poc temps els dimecres a la tarda deixaran de ser "Happy Wednesday"....

    Genial que ja tinguis pis nou! :D

    Bon cap de setmana Patri!!!

    ResponderEliminar
  2. Me alegro del éxito de Hiroshima mon amour...después de un proyecto hecho con tanta ilusión tiene que salir un resultado así..eNHORABUENA!!

    ResponderEliminar
  3. ya sabes que cuando se cierra una puerta... se abre una ventana.
    Y esta parece que da a un paisaje soleado en el que en el horizonte el mar se junta con el infinito.
    Enhorabuena por el éxito de la obra! Y suerte con lo que venga :)

    ResponderEliminar
  4. Felicitaciones!!!!!!! Está bueno eso de parar un poquito y hacer como un ordenamiento mental, un conteo de lo vivido... Y, por lo visto, el ordenamiento no sólo es interno sino, también, externo... te estás mudando??!! dónde??!!
    Un besote!!!!!!!!!

    ResponderEliminar
  5. Supongo que en estos días no necesitarás "ponzoñear" contra los malos momentos, porque por lo que escribes, estás bastante entretenida en esa montaña rusa que es tu vida. Disfrutala lo que puedas y extiende los brazos.

    Rosa Corzo

    ResponderEliminar

¡Requetemuchííííísimas gracias por tu comentario! ☺